در ادوار گذشته برای آهنگری وذوب فلزات در کارگاه های آهنگری ازدستگاهی به نام دم که هوارا به شدت به داخل کوره می دمیده 

استفاده میشده 

 است.این دستگاه دارای محفظه  چرمی بزرگی برای دمیدن هوا بافشار وبه وسیله دسته  ای بوده که  توسط شاگرد آهنگر به بالا وپایین هدایت میشده.البته کار دمیدن آن هم برای ساعات متوالی بسیار طاقت فرسا است.حالا اصل مطلب

روزی شاگردآهنگری از اول صبح مشغول دمیدن بوده و بعد از ساعتی کار خسته میشود و به استاد خود 

گوید     اوستا میشه بشینم  و بدمم     استاد آهنگر میگوید باشه بشین . بعد از مدتی باز هم شاگرد

خسته میشود و میگوید      اوستا میشه بخوابم و بدمم       استاد باز هم  مى گوید باشه بخواب و بدم

دوباره بعد از چنددقیقه شاگرد همان سوال را میپرسد این بار استادش مثل آقای محمدی می گوید 


                    تو بدم بمیرو بدم